Ο Γεώργιος Ξάνθος Χρίστου Τσικκουρής γεννήθηκε στο χωριό Άσσια τον Ιούλιο του 1945.

Τα παιδικά και νεανικά του χρόνια τα πέρασε σε μια περίοδο ταραγμένη που κυριαρχείται από τον αγώνα του κυπριακού λαού ενάντια στην εξάρτηση και υποδούλωσή του στους Εγγλέζους αποικιοκράτες.  Στο τέλος της περιόδου αυτής, πλούσιας σε εμπειρίες και προβληματισμούς, αρχίζουν να μπαίνουν και τα θεμέλια της ιδεολογικο-πολιτικής του προετοιμασίας και τοποθέτησης.  Με τη μεθοδικότητα που τον διακρίνει και την επιμονή προβληματίζεται, μελετά, αναζητεί.

Τελειώνει τη Σχολή Τέρρα-Σάντα με άριστα και με υποτροφία μπαίνει στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Μιλάνου.  Γρήγορα κερδίζει τη γενική εκτίμηση όλων των ελλήνων φοιτητών για τη σοβαρότητα, το ήθος και τον ευχάριστο χαρακτήρα του και εκλέγεται πρόεδρος των Ελλήνων Φοιτητών Ιταλίας.

Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και ζώντας από κοντά τους αγώνες του ελληνικού λαού κατά της μισητής Χούντας δίνει αμέσως το παρόν στην αντίσταση.  Αγωνίζεται με ζήλο και θέρμη.

Αρθρογραφεί σε εφημερίδες και περιοδικά που εκδίδονται στην Ιταλία και Γαλλία, όπως  το περιοδικό «Πορεία», με στόχο την ενδυνάμωση του κινήματος των ελευθέρων Ελλήνων κατά της Χούντας.

Κάνει συχνές επισκέψεις στην Ελλάδα και με τη σοβαρότητα και εχεμύθεια που τον διακρίνει εντάσσεται στον πυρήνα της αντίστασης σε ξεχωριστή θέση.

Έτσι φτάνοντας ένα πρωί στη Αθήνα θέλησε να χτυπήσει την ξενοκίνητη μισητή Χούντα στην καρδιά και βρέθηκε έξω από την Αμερικάνικη πρεσβεία στις 2 του Σεπτέμβρη το 1970 μαζί με τη συναγωνίστρια ηρωίδα ιταλίδα γιατρό Μαρία Αντζελόνι.

Έγιναν και οι δυο ολοκαύτωμα από την ισχυρή έκρηξη της βόμβας που επρόκειτο να τοποθετηθεί έξω από την Αμερικανική πρεσβεία.  Συγκλονίστηκε η Αθήνα και οι όπου γης έλληνες πατριώτες, γιατί ο Τσικουρής ήταν ο πρώτος που ύψωσε κεφάλι και ο πρώτος αγωνιστής που έδωσε τη ζωή του κατά της Χούντας.  Το παράδειγμά του φώτιζε και θα φωτίζει την ψυχή κάθε γνήσιου αγωνιστή, κάθε αληθινού πατριώτη για δημοκρατία, εθνική ανεξαρτησία.

Μερικά κόμματα της Κύπρου τίμησαν με πολλούς και διάφορους τρόπους τη θυσία του Τσικκουρή.

Σε συνάντηση του αείμνηστου αρχιεπισκόπου και προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Μακαρίου με τους συγγενείς του ήρωα ειπώθηκαν από αυτόν τα ωραιότερα λόγια για την αυτοθυσία και την παλικαριά του.  Ο Μίκης Θεοδωράκης αφιέρωσε στη μνήμη του μουσική συναυλία στο στάδιο Γ.Σ.Π. εδώ στη Λευκωσία μετά την εισβολή.

Η ηρωική του θυσία τιμά τη γενέτειρά του Άσσια, τους συγγενείς και φίλους του, γιατί αποδεικνύει ότι υπάρχουν ακόμη νέοι γαλουχημένοι με δημοκρατικές αρχές έτοιμοι να δώσουν και τη ζωή τους ακόμη για τη δημοκρατία.  Η κηδεία του ήρωα έγινε στην Άσσια στο τουρκοκρατούμενο χωριό του.

Ο πατέρας του Χρίστος Τσικκουρής, ο οποίος έχαιρε πάσης εκτιμήσεως από όλους τους κατοίκους του χωριού, είναι τώρα αγνοούμενος.  Έπειτα από ενέργειες της Ε.Α.Δ.Ε. μια ειδική επιτροπή προχώρησε σε έρανο για το μνημείο του Τσικουρή.

Εκτός από υπουργούς, βουλευτές και άλλους παράγοντες της Κύπρου στον έρανο εισέφεραν γενναιόδωρα και η Ιερά Αρχιεπισκοπή καθώς και ο Σύνδεσμος Ασσιωτών Λονδίνου.

Η προτομή του βρίσκεται σήμερα στο δημοτικό κήπο της λεωφόρου Στασίνου για να θυμίζει σ'όλους μας τη μεγάλη θυσία του Τσικκουρή για τη δημοκρατία.


Πηγή: ΑΣΣΙΑ ζωντανές μνήμες βαθιές ρίζες μηνύματα επιστροφής, Λευκωσία 1983 - Πολιτιστικός Σύνδεσμος «Η Άσσια»



Μνημόσυνο Γεωργίου Τσικκουρή, 29 Αυγούστου 2010

Την Κυριακή, 29 Αυγούστου 2010 πραγματοποιήθηκε το ετήσιο μνημόσυνο του Γεώργιου Ξάνθου Τσικκουρή από την Άσσια στον Ιερό Ναό Αγίου Βασιλείου, στο Στρόβολο.  Στο μνημόσυνο παρέστη ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Δημήτρης Χριστόφιας, εκπρόσωπος της πρεσβείας της Ελλάδος στην Κύπρο, εκπρόσωποι κομμάτων, ο Κοινοτάρχης Άσσιας και εκπρόσωποι όλων των οργανωμένων συνόλων της Άσσιας, εκπρόσωποι Δήμων, φοιτητικών οργανώσεων και πλήθος κόσμου.  Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκφώνησε επιμνημόσυνο λόγο και ακολούθως έγινε κατάθεση στεφάνων.  Παρουσιάζουμε πιο κάτω εκτενές απόσπασμα που αναφέρεται στη ζωή και τη δράση του ήρωα και άξιου τέκνου της Άσσιας. [Πατήστε εδώ για να διαβάσετε].